......
حتمن برای من و شما هم پیش آمده توسط پدر و مادر و یا برادر و خواهر بزرگترمان برای قرارگیری در مسیر موفقیت به نوعی اجیر شده باشیم!
این داستان در کج نگری های استاد و شاگردی نیز مشاهده می شود و این جمله که"جوانی ام را در چهره تو می بینم" بارها به گوش یکایکمان رسیده!
در مجموع نفس کار تا زمان موفقیت افراد مورد توجه قرار نمی گیرد و تنها برخی به ابراز ایراد نسبت به چنین رقابتهای کودکانه ای، به بزرگترها خرده می گیرند.
اما واقعیت، فشارهای مضاعفی است که کودکان، نوجوانان و حتی جوانان جویای نام و جویای تشویق را اسیر می کند تا برای ارضاء حس کمبودهای بزرگان، خود را به کام دشواریها می اندازند!
اما افسوس که همیشه پایان این دلسوزیها پایانی خوش و روشن نیست...
پ ن - تاکیدها از آرام کوه است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر