میرزا آقا داودی، فرزند محمد آقا، معروف به درویش در روستای بوران طالقان به دنیا آمد. از تاریخ تولد او تا سن جوانی اطلاعی در دست نیست. زمانی که در جاده شمال به تهران جهت مرمت جاده مشغول کار بود حدود سالهای 1270، عاشق دختری شده و ازدواج میکند. آنها به کلاردشت آمدند و در لاهو زندگی میکردند. در همان سالها بود که در " تَنَکرو " خرم دشت فعلی قهوهخانهای دایر کرد.
دلیل انتخاب این محل نه به خاطر کوهنوردان بلکه مسیر بازرگانی طالقان از آنجا میگذشت. البته فقط در تابستانها فعال بود. بعد از گذشت چند سال، خانه کلاردشت را فروختند و در ونداربن به طور دائم ساکن شدند.
کمتر کوهنوردی است که نام درویش را نشنیده باشد و یا به کوههای کلاردشت آمده و او را ندیده باشد. او سالیان درازی در تمام فصول در ونداربن زندگی میکرد. چند سال اول زندگی را در زیر سنگ بزرگی در ونداربن به سر برد و بعد از آن شروع به ساخت ساختمانی یک طبقه شامل چندین اطاق و ایوان بزرگ نمود.
تمامی کوهنوردانی که به این منطقه عزیمت میکردند حتماً یک شب را در ونداربن به سر میبردند چرا که قبل از حضور شرکت مترو جادهای وجود نداشت و از انتهای مسیر ماشین رو (دروازه مترو فعلی) تا ونداربن حدوداً 3 ساعت راهپیمایی داشت. به همین علت روز اول تمامی برنامهها به ونداربن ختم میشد و درویش با گشادهرویی از تمامی مهمانان پذیرایی میکرد و ضمن پذیرایی، خاطراتی را از گذشته نقل میکرد.
در واقع از میان همین خاطرات است که قسمتی از زندگی نامه او برایمان مشخص است.
سرانجام این یار کوهنوردان و پیر کوهستان در سال 1367 در سن حدوداً 130 سالگی دنیا را بدرود گفت . . .
روحش شاد و یادش گرامی باد
صد افسوس که با رفتنش انگار همه زیباییهای منطقه علم کوه و تخت سلیمان را با خود به دنیای ابدی برد!!
منبع: مورفولوژی جامع کلاردشت ( تالیف جمعی از کوهنوردان کلاردشت )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر