لویی روسو و گرفرید گوشل بر بلندای نانگاپارباتهدف تیم گشایش مسیرهای نو بر روی ۲تا از ۸۰۰۰ متری ها بود، نانگاپاربات (۸۱۲۵ متر) و کی دو (۸۶۱۱ متر).
تیم از روسو، از مونرآل، ایالت کبک کانادا و ۴ کوه‌نورد اتریشی به نام‌های گرفرید گوشل (سرپرست تیم)، سپ باخمایر، هانس گوگر و گونتر اونتربرگر تشکیل شده بود.
بر اساس گفته‌های روسو، بدون شک، بر روی مسیر نو،گونتر از همه قوی‌تر بود، ولی با دچار شدن به بیماری ارتفاع، در روز حمله مجبور شد به چادرگاه ۴ برگردد. در یک اکسپدیسیون در سال ۲۰۰۷، این ۵ کوه‌نورد برودپیک (۸۰۴۷ متر) را صعود کردند و تلاشی برای صعود به کی دو انجام دادند.
پس از هم‌هوایی بر روی مسیر نرمال نانگاپاربات (کین شوفر)، ۵ کوه‌نورد با اقدامی جسورانه به ناحیه‌ی ناشناخته‌ای در شمال غرب کوه رفتند. پس از ۴ روز همان‌طور که پیش‌بینی کرده بودند به کمپ ۴ در ارتفاع حدود ۷۲۰۰ متری رسیدند.
مسیر جدید اتریشی - کانادایی بیش از ۲۰۰۰ متر طول دارد که در بخش‌هایی شامل کوه‌نوردی فنی است. در خلال این صعود، تیم دیگری دچار حادثه شد و یکی از اعضای خود، ولفگانگ کول‌بلینگر را که در مسیر کین‌شوفر صعود می‌کرد را از دست داد.
نمایی از مسیر اتریشی-کانادایی (شمال غربی) نانگاپاربات - نقطه‌چین‌های ابی و زرد در سمت چپ تصویر
خط قرمز مسیر استاندارد کین‌شوفر را نشان می‌دهد.
روسو، گوشل و باخمایر هم‌چنان تصمیم داشتند به KII هم صعود کنند، ولی از فکر گشایش مسیر نو منصرف شدند. در اولین تلاش، آنها به ارتفاع ۷۸۰۰ متری رسیدند، ولی برف بی‌سابقه و بسیار زیاد، آنها را متوقث کرد. در دومین تلاش، انها به ارتفاع ۸۳۵۰ متری رسیدند، درست پس از گلوگاه خطرناک مسیر و تراورس باریک، ولی برف انبوهی که بالاتر از کمرگاه آنها می‌رسید و خطر فروریختن بهمن، کوه‌نوردان را وادار به تصمیمی دشوار کرد، بازگشت از نزدیکی قله.
تاریخ صعود: ساعت ۱۱:۳۰ پیش از ظهر روز ۱۱ جولای ۲۰۰۹
منبع: climbing.com
تیم از روسو، از مونرآل، ایالت کبک کانادا و ۴ کوه‌نورد اتریشی به نام‌های گرفرید گوشل (سرپرست تیم)، سپ باخمایر، هانس گوگر و گونتر اونتربرگر تشکیل شده بود.
بر اساس گفته‌های روسو، بدون شک، بر روی مسیر نو،گونتر از همه قوی‌تر بود، ولی با دچار شدن به بیماری ارتفاع، در روز حمله مجبور شد به چادرگاه ۴ برگردد. در یک اکسپدیسیون در سال ۲۰۰۷، این ۵ کوه‌نورد برودپیک (۸۰۴۷ متر) را صعود کردند و تلاشی برای صعود به کی دو انجام دادند.
پس از هم‌هوایی بر روی مسیر نرمال نانگاپاربات (کین شوفر)، ۵ کوه‌نورد با اقدامی جسورانه به ناحیه‌ی ناشناخته‌ای در شمال غرب کوه رفتند. پس از ۴ روز همان‌طور که پیش‌بینی کرده بودند به کمپ ۴ در ارتفاع حدود ۷۲۰۰ متری رسیدند.
مسیر شمال غربی نانگاپاربات با نقطه‌چین قرمز
مسیر کین‌شوفر با نقطه‌چین آبی
نانگاپاربات نخستین بار به‌وسیله هرمان بول آلمانی در سال ۱۹۵۳ صعود شد و نه‌امین قله بلند ۸۰۰۰ متری است و در غربی‌ترین موقعیت نسبت به بقیه ۸۰۰۰ متری‌ها قرار دارد.
مسیر کین‌شوفر با نقطه‌چین آبی
نانگاپاربات نخستین بار به‌وسیله هرمان بول آلمانی در سال ۱۹۵۳ صعود شد و نه‌امین قله بلند ۸۰۰۰ متری است و در غربی‌ترین موقعیت نسبت به بقیه ۸۰۰۰ متری‌ها قرار دارد.
مسیر جدید اتریشی - کانادایی بیش از ۲۰۰۰ متر طول دارد که در بخش‌هایی شامل کوه‌نوردی فنی است. در خلال این صعود، تیم دیگری دچار حادثه شد و یکی از اعضای خود، ولفگانگ کول‌بلینگر را که در مسیر کین‌شوفر صعود می‌کرد را از دست داد.
نمایی از مسیر اتریشی-کانادایی (شمال غربی) نانگاپاربات - نقطه‌چین‌های ابی و زرد در سمت چپ تصویر خط قرمز مسیر استاندارد کین‌شوفر را نشان می‌دهد.
تاریخ صعود: ساعت ۱۱:۳۰ پیش از ظهر روز ۱۱ جولای ۲۰۰۹
منبع: climbing.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر