ارزیابی عملکرد انجمن کوهنوردی ایران از آغاز تا کنون

این عنوان سرمقاله فصلنامه زمستان 86 باشگاه کوهنوردی اسپیلت است که در زیر نقل میشود:

ارزیابی عملکرد انجمن کوهنوردی ایران از آغاز تا کنون

روز اول آبان ماه 86 جلسه ای در انجمن کوهنوردی ایران برگزار شد ، تا به نحوه عملکرد این انجمن بپردازد . طی نامه ای رسمی از باشگاه کوهنوردی اسپیلت هم دعوت شد تا در این جلسه نماینده ای داشته باشد . مقاله ای که می خوانید سخنان مسئول باشگاه ، به عنوان نماینده در این جلسه است :

***

انجمن کوهنوردی کار دشواری پیش رو دارد ، زیرا جمع کردن هر جمعی در این کشور و در زیر یک سقف قرار دادن آن ها کاری است بس مشکل ، خصوصا اگر این جمع ، جمع کوهنوردان باشند همه می دانیم که اکثر کوهنوردان مانند کوه افرادی پر غرور و سخت هستند و کمتر قابل انعطاف که اگر این چنین نبود نمی توانستند با مشکلات صعود کوه ها دست و پنجه نرم کنند ، حال اگر خصوصیات فرهنگی و سیاسی و اجتماعی ایرانی ها را هم به آن اضافه کنیم خواهیم دید که بی انصافی است که اگر از انجمن کوهنوردان توقع داشته باشیم چتر و حمایت گری باشد فعال برای همه کوهنوردان ایران .

با نگاهی اجمالی به وضعیت نابسامان و سازمان دهی نشده ورزش کوهنوردی در کشور ، در می یابیم که ما کوهنوردان مثل کوه ها پراکنده هستیم و به دلیل این پراکندگی از گسیختگی افکار و عقاید و سلایق و منش های یکدیگر در رنجیم . حال سعی می کنیم این پراکندگی را به شرح زیر تقسیم کنیم :

1- از سوئی مدیران دولتی و نیمه دولتی این ورزش اول به فکر افتخارات ملی و بعد به فکر سازمان دادن کارهای اداری خود و در نهایت به فکر حقوق کوهنوردان می باشند ، سازمان تربیت بدنی ، فدراسیون کوهنوردی و هیات های کوهنوردی کشور جزو این دسته هستند .

2- گروه های کوهنوردی با سابقه کشور که به گمان من هنوز خصوصی ، عمومی ، دولتی و یا مردمی بودنشان معلوم نیست ، با مدیریت و روش 30 سال پیش اداره می شوند . آنها بدون حمایت اعضا قدیمی خود قادر به ادامه حیات نیستند و با مشکلات بسیاری روبرو هستند .

3- گروه های کوهنوردی جدید التاسیس نیز مانند قارچ های کوهی سریع بوجود می آیند و از بین می روند .

4- باشگاه های ورزشی صنفی و رسمی این رشته که بنده مسئولیت یکی از آنها را بر عهده دارم ، نمی توانند به دلیل حرفه ای نشدن این ورزش اهداف ورزشی و اقتصادی خود را موازی هم دنبال کنند و در نتیجه مجبورند از سرمایه گذاری بیشتر در این رشته بپرهیزند .

5- در این بین آژانس های سیاحتی و مسافرتی بسیاری نیز وجود دارند که بخشی از فعالیت خود را بدون هیچ گونه نظارت خاصی در بخش طبیعت گردی و کوهنوردی داخلی و خارجی و حتی برگزاری کلاسهای آموزشی که با دریافت شهریه های بسیار گران همراه است ، معطوف داشته اند .

6- از فعالیت های کوهنوردی فرهنگسراها ، دانشگاه ها و ادارات خصوصی و دولتی که بگذریم به کوهنوردان پر تعدادی بر می خوریم که بدون هیچ گونه وابستگی مکانی و تشکیلاتی ، به دلخواه خود به این ورزش می پردازند .

7- آخرین بخش فعال در جامعه کوهنوردی ما NGO ها هستند که در میان آن ها انجمن کوهنوردان ایران توانسته است رشد و نمو قابل توجه ای داشته باشد .

نکته ای که باید مورد بررسی بیشتر و عمیق تر قرار بگیرد سمت و سوی این رشد است .

آنچه از گذشته و در زمان تاسیس انجمن به یاد می آورم از زبان کسانی است مانند مرحوم جلال رابوکی ، آقایان کیومرث بابازاده ، ابراهیم بابائی ، ابوالفضل عظیمی ، جلال افتخاری ، رضا میرزایی و دوستان بیشمار دیگر که همگی متفق القول بر این عقیده پافشاری می کردند که انجمن کوهنوردان باید مکانی باشد برای اجتماع کوهنوردان با هدف برنامه ریزی ، بررسی و حل و فصل مشکلات کلی کوهنوردان . همچنین انجمن می تواند حمایت گری فعال و تریبونی آزاد باشد برای همه کوهنوردان کشور . مطمئنا انجمن این اهداف را فراموش نکرده است و در این جهت حرکت می کند .

مواردی که خواهید خواند پیشنهاداتی است که توجه به آنها از نظر باشگاه کوهنوردی اسپیلت ، برای رسیدن انجمن به این هدف لازم است :

1- از یک دست شدن مدیریت انجمن کوهنوردی بپرهیزیم که این مشکل است سنتی و واپس گرا در مدیریت کلان کشور، این برخورد عقیده های متقضاد و ناهمگون است که در محیطی مناسب و دموکراتیک همواره عقاید جدید و مبتکرانه را به وجود می آورد .

2- انجمن کوهنوردان از فعالیت های مستقیم ورزشی و صنفی پرهیز کند و کلیه مراجعه کنندگان خود را به گروه ها و باشگاه های کوهنوردی سوق دهد زیرا گروه ها و باشگاه ها می توانند بازوهای اجرایی انجمن محسوب شوند .

3- فعالیت فرهنگی خود را قوی تر نماید و بخش رسانه ای خود را افزایش داده ، اقدام به چاپ نشریه ای فصلی و دائمی کند . سایت اینترنتی خود را به روز رسانده و بخش هایی را جهت ورود مقالات و نظرات دیگران ایجاد کند .

4- در صورت امکان انجمن ، تشکیلات خود را به عنوان موسسه ای با گرایش سهامی عام به ثبت رساند و سعی کند سهام خود را به تعدادی افراد با سابقه و قابل اطمینان واگذار کند تا در زمان انتخابات و تشکیل مجامع عمومی مدیریت مجامع عمومی آنها را به عهده بگیرند .

5- انجمن می تواند با توجه به تعداد افراد خود در پست های مدیریتی ، از دو نوع انتخابات بهره مند شود : اول انتخابات در بین نمایندگان گروه ها و باشگا ه های کشور ، دوم از بین کوهنوردان آزاد و بدون تشکلیلات . این خود مبین این مطلب خواهد بود که همواره افراد خاصی از گروه ها در مدیریت انجمن قرار نگیرند و راه ورود افراد جوان و بدون تشکیلات نیز به داخل انجمن همواره شود.

6- به دلیل وجود نداشتن اتحادیه جهت مطالبه حقوق صنفی گروه ها و باشگاه ها و کوهنوردان آزاد در جامعه کوهنوردی کشور ، انجمن درحد امکان جهت تشکیل این اتحادیه تلاش کند .

7- انجمن می تواند تلاش کند تا برای کسب قدرت اجرایی درمحافل رسمی ورزشی ، نماینده ای قانونی از طرف خود به تمام مراکز تصمیم گیری کوهنوردی اعزام کند .

8- اگر بتوانیم اهالی جامعه کوهنوردی کشور را به این 3 بخش کودک – بالغ – والد تقسیم کنیم بهتر است برنامه ریزی های انجمن بر روی بخش بالغ متمرکز شود تا در آینده این بخش بجای بخشی که سالهاست در راس کلیه امور کوهنوردی هستند قرار گیرد .

9- انجمن کوهنوردی ایران یا IRAN ALPINE CLUB ؟ دو نام متفاوت با دو معنی متفاوت ؟ بالاخره انجمن یا کلوپ ؟ برای انجمن کوهنوردان ایران شایسته و پسندیده نیست در نشان و نام خود دچار سر در گمی و ابهام باشد . باید نام یگانه ( ایرانی و لاتین ) و مناسبی برای انجمن انتخاب کرد که هم نشان دهنده رسالت و هم نشان دهنده نوع فعالیت انجمن باشد .

در پایان از زحمات بی دریغ تمام دوستانی که تا کنون بدون چشم داشت خاصی در راه پیشبرد اهداف انجمن کوهنوردان تلاش کرده اند تشکر کرده ، امیدوارم که همواره موفق و پیروز و سربلند باشند .

ذبیح اله حمیدی

موسس و مسئول باشگاه کوهنوردی اسپیلت

آبان 86