گشايش مسير اراکی ها : پيشرفت يا انحطاط ؟
جای خوشحالی بسيار است که انتشار يک پست که البته با هوشياری تنظيم شده است چنين بازتابی در جامعه کوهنوردی ايران داشت ولی به نظرم هنوز جای چند پرسش ديگر باقی است گویی این پست را پایانی هنوز نیست
چرا فدراسيون کوهنوردی و انجمن مينياتوری کوهنوردان ايران در اين مورد هيچ نظری نداده اند؟
آیا این حادثه اهمیتی هم پای خشکاندن دریاچه بختگان و یا پاک تراشی جنگل های سرخه حصار و لویزان ندارد و أیا جای آن
نیست که نظر فعالان محيط زيست هم به آن جلب شود؟
چرا سنگ نوردان اراکی خاموشند؟
کوهنوردان گويی خود را تافته های جدا بافته از جامعه می پندارند و حتی در برابر اعمال خود نيز پاسخ گو نيستند - تنها نگاهی به
حجم زباله های تلنبار شده در اميری و توچال همين واقعيت را آشکار می کنند - چرا؟ شايد چون من و تو نه بر فراز توچال و نه در علم کوه از طبيعت پاسداری می کنیم و نه حتی در شهر پاسدار خود هستیم
من و تو یه خاموش
و سرانجام
هزینه چنین حوادثی را که میپردازد؟
تعدادی از کوه نوردان اراک طی یک برنامه ۱۲ روزه موفق به گشایش مسیر در دیواره علم کوه به نام اراکی ها شدند . این گشایش در مدت ۶ روز کار مداوم و بی وقفه روی دیواره انجام شد و ۹ طول مسیر طبیعی و مصنوعی با کارگاه های حلقه و زنجیر ایمن و رولهای ۱۰ هیلتی گالوانیزه و میخهای استاندارد انجام شده است...
وبلاگ پيک لجور ۲۸/مرداد/۸۶
در ورزش کوه نوردي٬ از گشايش مسير در ديواره های بلند به عنوان فعاليتی بسيار ارزشمند و شاخص نام برده می شود و ما تاکنون فکر می کرديم گشايش مسير به معنای صعود ديواره ای بلند از مسيری تازه (حرکتی دشوار و طاقت فرسا از پايين به بالا ) و برای اولين بار می باشد . اما با خواندن متن گزارش کوه نوردان اراکی و جزئيات کاری که به عنوان گشايش مسير انجام داده اند ٬ متوجه شديم که می توان و شايد برای اولين بار در تاريخ کوه نوردی ايران و جهان ٬ گشايش مسير را از بالا به پايين انجام داد
وبلاگ پيک لجور ۲۸/مرداد/۸۶
در ورزش کوه نوردي٬ از گشايش مسير در ديواره های بلند به عنوان فعاليتی بسيار ارزشمند و شاخص نام برده می شود و ما تاکنون فکر می کرديم گشايش مسير به معنای صعود ديواره ای بلند از مسيری تازه (حرکتی دشوار و طاقت فرسا از پايين به بالا ) و برای اولين بار می باشد . اما با خواندن متن گزارش کوه نوردان اراکی و جزئيات کاری که به عنوان گشايش مسير انجام داده اند ٬ متوجه شديم که می توان و شايد برای اولين بار در تاريخ کوه نوردی ايران و جهان ٬ گشايش مسير را از بالا به پايين انجام داد
در اين روز آقايان جلالي و بهرامي 25 متر صعود كرده و بين مسير لهستاني ها 52 و مسير آرش 1و2 كارگاه اول را مي
زنند. پس از 6 يا 7 متر صعود، جلالي به سنگ بزرگ و لايه لايه اي برخورد مي كند كه ادامه كار به علت پوكي سنگ خطرناك است. پس با جا گذاشتن 2 ميـخ و يـك رول از ايـن قسـمـت فـرود مـي آيـند.
بازگشت به كمپ 12:30 ظهر....
پنج شنبه ۱۸/۵/۸۶... پس از جلسه فني تصميم گرفته شد از بالا فرود بياييم وكارگاه‌ها را نصب كنيم تا نفرات با ايمني كامل ادامه مسير را گشايش نمايند. براي تيم امكان نداشت كار را از پايين ادامه دهد زيرا چنين اقدامي نياز به تكنيك،تاكتيك، زمان و انرژي زيادي داشت... از متن گزارش برنامه : وبلاگ پيک لجور
بله ٬ ديواره نوردان عزيز اراکی بعد از فقط ۲۵ متر صعود ٬ تازه متوجه می شوند که گشايش مسير روی ديواره ای بلند ٬ نياز به
تکنيک ٬ تاکتيک ٬ زمان و انرژی زيادی دارد !! و بعد در جلسه ی فنی خود تصميم به فعاليتی می گيرند که نياز چندانی به تکنيک ٬ تاکتيک ٬ زمان و انرژی زياد نداشته باشد: از بالا فرود می آييم
و جلالي كارگاه اول را در تراورس اورال با هماهنگي سرپرست برنامه نصب مي كند و به همراه يوسفي يك طول فرود مي
آيند...پس از قطع شدن تگرگ جلالي 2 طول ديگر همراه يوسفي فرود مي آيند و كارگاه ها را نصب مي‌كنند... ساعت 8 صبح مجدداًَ كار از روي قله آغاز شد و جلالي از ثابت‌گذاري روز قبل شروع به فرود نمود و در حدود 25 متر پايين تر و كمي مايل به چپ روي يك پيشاني اولين كارگاه مطمئن را ايجاد نمود و به جهت آسيب ديدگي انگشت دست پس از فرود آقايان نوري و بهرامي به بالا برگشت و بچه ها پس از چهار طول فرود مرحله‌اي، چهار كارگاه زنجير ايجاد كرده و طناب ها را ثابت كردند و ...
خب بهر حال اين هم نوعی گشايش مسير است ديگر ٬ چه ايرادی دارد ؟! مهم تبليغات بعد از برنامه و موج شهرت و افتخاری است که
قرار است ما را با خود ببرد !! حالا شما می خواهيد اين را پيشرفت سنگ نوردی در ايران بدانيد يا انحطاط آن ٬ چه اهميتی دارد ...
مسير اراکی در ديواره علم کوه : نظرات و ديدگاه ها
عباس ثابتيان
راستش وقتی این گزارش را در پیک لجور خواندم دچار گیجی و تردید شدم که آیا گشایش مسیر بر روی دیواره از بالا به پایین در جهان دیواره نوردی متداول است ؟ به منابعی گوناگونی مراجعه کردم و دیدم همه جا مسیر های نو را از پایین به بالا باز میکنند ولی با وجود این در درستی این روش کمتر ، و بیشتر به کمبود اطلاعات خودم شک کردم.انتشار این پست توسط کلاغها نشان داد که ظاهرا چنین شبهه ای بین سنگ نوردان قدیمی و قهار نیز وجود دارد چرا که در بین وبلاگ های زیادی که مرور میکنم هیچ اظهار نظری در این خصوص ندیدیم...اما سوال :آیا ما اجازه داریم هر جا که نامی از ما نیست بلافاصله دست به کار شده و مسیر تازه به نام خود باز کنیم ؟ از بالا به پایین به دلیل نبود تاکتيک و خسته میشویم و یا حتی از پایین به بالا؟ سنگ نوردانی را دیده ایم که مخالف زخمی کردن سینه کوهستان و نصب رول و ثابت بر روی آن هستند ، ابزارهای غیر مخرب بکار میگیرند و حتی از گچ نیز با اکراه استفاده میکنند ، آیا این روش نباید تا جای ممکن در بین سنگ نوردان رایج گردد؟ و سوال دیگر اینکه آیا بهتر نیست گاهی چنین هزینه ها و زمان و انرژی را برای تعویض رول ها و ثابت های قدیمی و فرسوده و ایمن سازی مسیرهای موجود به کار ببندیم تا حوادثی مانند آنچه در آغاز سال 86 بر روی دیواره شروین اتفاق افتاد تکرار نشوند ؟
کوه نورد مشهدی
... تيم هاي اروپائي وقتي روي علم كوه فعاليت مي كردن مسير رو كاملا با ابزار صعود كردن و وقتي مسير تموم شد حتي يه ميخ هم از خودشون به جا نمي ذاشتن حالا ما بعد از چند سال تو كف موندن مي يائيم و با دلر مسير رول مي كوبيم و اسمشو مي زاريم گشايش مسير و ادعا مي كنيم به خاطر نبودن مسير به نام ما بوده مگه لهستاني ها چندتا ميخ و رول از خودشون بجا گذاشتن كه مسير به نام اونها ثبت شده؟ صعود يه مسير براي اولين بار يعني ثبت شدن اون مسير به نام صعود كننده حالا وقتي قدرت صعود كامل با ابزار رو نداريم بايد با نردبان بالا بريم؟ واقعا دنيا در حال پيش رفت و ما در حال پس رفت هستيم.
عباس محمدی
جای تاسف است که پس از سال ها رکود در کار مسيرگشايی روی ديواره ی علم کوه ، چنين عمل ضد اخلاقی و ضد کوه نوردی را روی ديواره می بينيم . انتظار دارم که جامعه ی کوه نوردی واکنش مناسبی به اين عمل نشان دهد . کارگذاری بيش از ۲۰۰ عدد رول ، در يک مسير سيصد و چند متری ، چيزی فروتر از انحطاط است ... طناب انداختن از بالا برای بررسی يک مسير و سپس صعود آزاد آن از پايين ، روشی است که به ويژه در کارهای سنگ کوتاه و ورزشی ، متداول است . اما چنين کاری روی ديواره های بلند و به قصد ساده سازی و سوراخ کاری مسير ، مغايرت کامل با اخلاقيات کوه نوردی دارد . از نظر امنيت مسيرهای علم کوه ، يادآور می شوم که تاکنون هيچ کس روی این ديواره بر اثر نبود رل پانچ دچار حادثه نشده است و کسانی که از این دیواره سقوط کرده اند ، کلا به دليل اشتباهات شخصی بوده است . نهايت خودخواهی است اگر بخواهيم برای ارضای خودمان ، با درل به جان يک ديواره ی منحصر به فرد کشور بيفتيم
بدون نام
... چه خوبه ادما به هر کاری در هر زمينه ای منصفانه قضاوت کنن.آیا گفتین ما الان یه مسیر ایمن توی اون دیواره مخوف داریم؟ آیا شما که وظیفه اطلاع رسانی داری ۴ تا مطلب راجع به گشایش نوشتی.شما برای کوهنوردی اين مرز و بوم چی کار کردین که حالا به خودتون اجازه میدین بدون مطالعه کار یه عده رو زیر سوال ببرین؟ . در ضمن آقای محمدی چرا اينقدر جزم برخورد مي کنین.بابا ضد کوهنوردی و انحطاط چيه؟اخه مگه ميشه توی مسيری که همش فيسه و رکابه هر طولی رو ۵ تا رول زد.کاره اينا چيزی از ارزشه کارای شما کم نميکنه...
دوستان اراکی در مقدمه گزارش و در توجيه فعاليت خود نوشته اند : ... جای خالی مسيری به نام اراکی ها حس می شد !! بسيار خوب , حرفی نيست . اما شما فقط در نظر بگيريد دوستان کرمانی و اصفهانی و خوزستانی و مازندرانی و خراسانی و آذربايجانی و ... ماهم روزی به همين نتيجه ساده و طبيعی برسند که بله جای مسيری به نام آنها بسيار خالی ست !! و بعد در عملکردی راحت طلبانه ( فرود از بالا ) اقدام به مثلا گشايش مسير نمايند!! می توانيد تصور کنيد حاصل آن چه ابعاد فاجعه آميزی در ديواره علم کوه خواهد داشت ؟ چند سوال : چه اشکالی دارد چند مسير دست نخورده و صعود نشده باقی بماند ؟ آيا ما هيچ تعهد و وظيفه ای در قبال نسل های آينده و پيشرفت سنگ نوردی در آينده نداريم و از هم اکنون باید همه چیز را و به هر قیمت ممکن از آن و به نام خود کنیم ؟آیا این روش ها خودخواهانه نیست ؟ اشاره به امنیت مسیرها می کنید آیا بهتر نیست این کوشش ها و زحمات صرف استاندارد کردن و ایمن سازی مسیرهای موجود شود ؟ ... به نظر کلاغ ها این پیشرفت سنگ نوردی ایران نیست . انحطاط آن است !
مسير اراکی در ديواره علم کوه : نظرات و ديدگاه ها
عباس ثابتيان
راستش وقتی این گزارش را در پیک لجور خواندم دچار گیجی و تردید شدم که آیا گشایش مسیر بر روی دیواره از بالا به پایین در جهان دیواره نوردی متداول است ؟ به منابعی گوناگونی مراجعه کردم و دیدم همه جا مسیر های نو را از پایین به بالا باز میکنند ولی با وجود این در درستی این روش کمتر ، و بیشتر به کمبود اطلاعات خودم شک کردم.انتشار این پست توسط کلاغها نشان داد که ظاهرا چنین شبهه ای بین سنگ نوردان قدیمی و قهار نیز وجود دارد چرا که در بین وبلاگ های زیادی که مرور میکنم هیچ اظهار نظری در این خصوص ندیدیم...اما سوال :آیا ما اجازه داریم هر جا که نامی از ما نیست بلافاصله دست به کار شده و مسیر تازه به نام خود باز کنیم ؟ از بالا به پایین به دلیل نبود تاکتيک و خسته میشویم و یا حتی از پایین به بالا؟ سنگ نوردانی را دیده ایم که مخالف زخمی کردن سینه کوهستان و نصب رول و ثابت بر روی آن هستند ، ابزارهای غیر مخرب بکار میگیرند و حتی از گچ نیز با اکراه استفاده میکنند ، آیا این روش نباید تا جای ممکن در بین سنگ نوردان رایج گردد؟ و سوال دیگر اینکه آیا بهتر نیست گاهی چنین هزینه ها و زمان و انرژی را برای تعویض رول ها و ثابت های قدیمی و فرسوده و ایمن سازی مسیرهای موجود به کار ببندیم تا حوادثی مانند آنچه در آغاز سال 86 بر روی دیواره شروین اتفاق افتاد تکرار نشوند ؟
کوه نورد مشهدی
... تيم هاي اروپائي وقتي روي علم كوه فعاليت مي كردن مسير رو كاملا با ابزار صعود كردن و وقتي مسير تموم شد حتي يه ميخ هم از خودشون به جا نمي ذاشتن حالا ما بعد از چند سال تو كف موندن مي يائيم و با دلر مسير رول مي كوبيم و اسمشو مي زاريم گشايش مسير و ادعا مي كنيم به خاطر نبودن مسير به نام ما بوده مگه لهستاني ها چندتا ميخ و رول از خودشون بجا گذاشتن كه مسير به نام اونها ثبت شده؟ صعود يه مسير براي اولين بار يعني ثبت شدن اون مسير به نام صعود كننده حالا وقتي قدرت صعود كامل با ابزار رو نداريم بايد با نردبان بالا بريم؟ واقعا دنيا در حال پيش رفت و ما در حال پس رفت هستيم.
عباس محمدی
جای تاسف است که پس از سال ها رکود در کار مسيرگشايی روی ديواره ی علم کوه ، چنين عمل ضد اخلاقی و ضد کوه نوردی را روی ديواره می بينيم . انتظار دارم که جامعه ی کوه نوردی واکنش مناسبی به اين عمل نشان دهد . کارگذاری بيش از ۲۰۰ عدد رول ، در يک مسير سيصد و چند متری ، چيزی فروتر از انحطاط است ... طناب انداختن از بالا برای بررسی يک مسير و سپس صعود آزاد آن از پايين ، روشی است که به ويژه در کارهای سنگ کوتاه و ورزشی ، متداول است . اما چنين کاری روی ديواره های بلند و به قصد ساده سازی و سوراخ کاری مسير ، مغايرت کامل با اخلاقيات کوه نوردی دارد . از نظر امنيت مسيرهای علم کوه ، يادآور می شوم که تاکنون هيچ کس روی این ديواره بر اثر نبود رل پانچ دچار حادثه نشده است و کسانی که از این دیواره سقوط کرده اند ، کلا به دليل اشتباهات شخصی بوده است . نهايت خودخواهی است اگر بخواهيم برای ارضای خودمان ، با درل به جان يک ديواره ی منحصر به فرد کشور بيفتيم
بدون نام
... چه خوبه ادما به هر کاری در هر زمينه ای منصفانه قضاوت کنن.آیا گفتین ما الان یه مسیر ایمن توی اون دیواره مخوف داریم؟ آیا شما که وظیفه اطلاع رسانی داری ۴ تا مطلب راجع به گشایش نوشتی.شما برای کوهنوردی اين مرز و بوم چی کار کردین که حالا به خودتون اجازه میدین بدون مطالعه کار یه عده رو زیر سوال ببرین؟ . در ضمن آقای محمدی چرا اينقدر جزم برخورد مي کنین.بابا ضد کوهنوردی و انحطاط چيه؟اخه مگه ميشه توی مسيری که همش فيسه و رکابه هر طولی رو ۵ تا رول زد.کاره اينا چيزی از ارزشه کارای شما کم نميکنه...
دوستان اراکی در مقدمه گزارش و در توجيه فعاليت خود نوشته اند : ... جای خالی مسيری به نام اراکی ها حس می شد !! بسيار خوب , حرفی نيست . اما شما فقط در نظر بگيريد دوستان کرمانی و اصفهانی و خوزستانی و مازندرانی و خراسانی و آذربايجانی و ... ماهم روزی به همين نتيجه ساده و طبيعی برسند که بله جای مسيری به نام آنها بسيار خالی ست !! و بعد در عملکردی راحت طلبانه ( فرود از بالا ) اقدام به مثلا گشايش مسير نمايند!! می توانيد تصور کنيد حاصل آن چه ابعاد فاجعه آميزی در ديواره علم کوه خواهد داشت ؟ چند سوال : چه اشکالی دارد چند مسير دست نخورده و صعود نشده باقی بماند ؟ آيا ما هيچ تعهد و وظيفه ای در قبال نسل های آينده و پيشرفت سنگ نوردی در آينده نداريم و از هم اکنون باید همه چیز را و به هر قیمت ممکن از آن و به نام خود کنیم ؟آیا این روش ها خودخواهانه نیست ؟ اشاره به امنیت مسیرها می کنید آیا بهتر نیست این کوشش ها و زحمات صرف استاندارد کردن و ایمن سازی مسیرهای موجود شود ؟ ... به نظر کلاغ ها این پیشرفت سنگ نوردی ایران نیست . انحطاط آن است !
۱ نظر:
سلام
من خودم اراکی هستم و از مشتاقان کوهنوردی ، با از شنیدن خبر گشایش مسیر اراکیها در دیواره علم کوه خیلی خوشحال شدم ، اما این به این معنا نیست که یک دیواره اینطوری بخواهد گشایش بشه و حتی به آقای جلالی هم گفتم اگه ممکنه دیواره بدون وجود دریل رول گذاری بشه ، اما به هر حال تلاش گروه بسیار ستودنیه و نباید شرایط کار و محیط را ندیده گرفت و کل تلاش و زحمت رو بخاطر چند متر گشیایش اشتباه زیر سوال برد با تشکر
ارسال یک نظر