پنجشنبه، مهر ۰۲، ۱۳۹۴

کوه‌نوردی و آزادی دست‌رسی و بیان

کریستین ترومسدورف (Christian TROMMSDORFF) رییس سازمان کوه‌های بلند (GHM) در مقدمه‌ی کتاب «سیمز 2015  Cimes» یادداشتی نوشته است که ترجمه کرده‌ام و اینجا منتشر می کنم.


از چند دهه‌ی پیش در دورانی زندگی می کنیم که می‌توان آن را «عصر طلایی روش آلپاین» نامید. برای کوه‌نوردان کشورهای توسعه یافته رفتن، گشتن، کشف کردن و صعود کوه‌های سراسر جهان، هرگز این سان ساده نبوده است. امکانات مالی، سفر و جابجایی و دست‌رسی، پشتیبانی تامین‌کنندگان قابل اعتماد محلی برای تدارکات سفر و نظیر آن و مراسم سالیانه‌ی کلنگ طلایی نمونه‌ی شاخص این مدعی است، کوه‌نوردان زیادی از این آزادی بی‌نظیر برای دسترسی به کوهستان و کسب تجربه استفاده می کنند. با وجود تشریفات اداری پیچیده بعضی کشورها برای گرفتن اجازه‌ی صعود، کوه‌نوردان زیادی از این دشواری‌ها آزادند و چه چیزی بهتر از این!

آزادی بیان برای کوه‌نوردی تقریبا همه چیز بود و با وجود این چند رویداد غم بار چشمان ما را به روی واقعیت دیگری باز کرد! «حمله های تروریستی» ، خطری که به طور سنتی، کمتر با آن مواجه بوده ایم! 

کشتار کوه‌نوردان در چادرگاه اصلی جبهه‌ی دایامیر نانگاپاربات در ژوئن ۲۰۱۳، ربودن و گردن زدن راهنمای فرانسوی کوهستان در الجزایر توسط گروه «جندالخلیفه وابسته به داعش» در سپتامبر ۲۰۱۴ و از سوی دیگر قتل عام  در دفتر نشریه‌ی شارلی اِبدو در پاریس در ژانویه ی ۲۰۱۵، همه ی این وقایع نشانه ی پایان دوران ماجراجویی و سرخوشی نیست؟
امروزه تنش بین جوامع مختلف به حد انفجار رسیده است و در این بین این دولت‌ها هستند که ابزار این خشونت را فراهم می سازند، روزی سرانجام روشن خواهد شد که این حرکت‌های افراط گرایانه و تروریستی کمابیش با پشتیبانی سرویس‌های مخفی و برای تامین منافع دولت های متبوع آنها صورت گرفته است و این شرایط غم‌بار به واکنش درخور شهروندان نیازمند است.

از زمان نخستین جنگ خلیج (فارس) در سال ۱۹۹۰، چند نفر مسلمان بی‌گناه به دست متجاوزین خارجی کشته شدند؟ چرا غربی‌ها، «کشته» می شوند و مسلمانان، به «هلاکت» می رسند؟!
جهان هیچ گاه مانند امروز به هم پیوسته و مربوط نبوده است و رسانه ها هرگز تا به این حد محتوا و خبرهای نادرست و جعلی تولید نکرده‌اند! و امروز تنها سفر می تواند به درک درست ما از آنچه واقعا در جهان می‌گذرد یاری کند!

ما کوه‌نوردان باز باید سفر کنیم، اما مسافران زیرک و دانایی باشیم که برنامه‌های خود را در سراسر جهان ادامه می دهیم، با نگاهی ژرف‌تر و با هوشیاری بیشتر. هیچ چیز بدتر از آن پس روی (عقب نشستن) نیست که ترسی کور آن را دیکته کند.

برگردان از فرانسه توسط عباس ثابتیان

هیچ نظری موجود نیست: