روز جمعه ۶ اسفند ۱۳۸۹ مردی به نام علی رحمتی در مسیر بین ایستگاه ۲ و ۵ تله‌کابین توچال دچار ایست قلبی شد و متاسفانه جان سپرد و کمک کوه‌نوردان برای زنده نگه داشتن او به جایی نرسید.
پیش‌تر نیز در مورد مرگ کوه‌نوردان در کوه و یا شهر بر اثر بیماری نوشته ام
اینجا
این سؤال‌ها را باز می‌پرسم:
آیا درست است که ورزش‌کاران و از جمله کوه‌نوردان دارای عادت‌های بد غذایی هستند با این استدلال که آنها ورزش سختی انجام می‌دهند؟
آیا کوه‌نوردان نیاز به کنترل جدی سلامت خود و به ویژه وضعیت قلبی و عروقی خود دارند؟
آیا می‌توانید تصور کنید چنان‌چه اسماییل منحیرپسند در هنگام بروز حمله‌ی قلبی در حال حمایت هم‌نوردی بر روی دیواره بود، چه فاجعه‌ای رخ می‌داد؟
و سرانجام مسوولیت خود کوه‌نوردان چیست؟ آیا مرگ‌های این چنین را می‌توانیم در رده‌ی اشتباه و خطاهای کوه‌نوردی قرار دهیم؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر