دوچرخه سواری برای صلح و حفظ طبیعت

این اولین باری بود که با هواپیما می خواستیم دوچرخه ها را حمل کنیم ، هر روز موضوع جدیدی را می فهمیدیم ،مثلا هر کیلو اضافه بار ۵ یورو جریمه و ما هم در حدود ۲۰ کیلو اضافه بار یعنی دوچرخه ها را داشتیم .



استرس و هیجان در شب آخر به حدی بود

که نتوانسته بودیم به درستی استراحت کنیم ، البته چند روز قبل و از طریق سایت های اینترنتی متوجه شدیم که لوازم ورزشی به طور رایگان توسط هواپیما حمل می شود (صد البته هر شرکت هوایی قانون خاص خود را دارد و ممکن است بابت این حمل و نقل هزینه دریافت کند ، کما اینکه از یکی از دوستان ۵۰ دلار بابت حمل دوچرخه گرفته شده بود)

خبر خوبی بود اما هنوز استرس بلیط دو طرفه و متقاعد کردن پلیس مهاجرت که تصمیم گیرنده نهایی جهت ورود به کشور بود را داشتیم . در همان سایت ها خوانده بودیم که می بایست دوچرخه ها در کارتون قرار دهیم ، البته با پرداخت ۵ دلار می توان یک جعبه مقوایی برای حمل دوچرخه در فرودگاه خرید . ما هم مجبور بودیم این کار را در فرودگاه انجام دهیم . وارد قسمت Chek in شدیم . شاید برای بعضی ها این مسائل زیاد سخت به نظر نرسد اما توضیح دادن و متقاعد کردن مسئولین آن هم با یک زبان دیگر بسیار بسیار مشکل است .
در فرودگاه به دنبال محل فروش جعبه می گشتیم که مسئولین شرکت هوایی که با آن پرواز داشتیم برایمان کیسه و چسب آوردند و آنها را به طور رایگان در اختیار گذاشتند تا دوچرخه ها را بسته بندی کنیم. از هر مرحله و دری که می گذشتیم یک نفس عمیق می کشیدیم و بعد مرحله بعدی . درست شبیه بازی های کامپیوتری، می توان اعتراف کرد که از هفت خوان رستم گذشتیم. بعد از چندین بار چک کردن ویزا و پاسپورت وارد هواپیما شدیم .....

گزارش سحر و جعفر از سفر با دوچرخه در نشست فروردین انجمن کوه نوردان ایران

چهارشنبه ۲۶ فروردین ۸۸
سالن ورشو
از ۱۷ تا ۲۰