پارک ملی گراند تیتان

بخش محیط زیست سفر به آمریکا، نوشته ی عباس محمدی را در زیر می خوانید:

یک هدف مهم گروه ما (و به ویژه شخص خودم) آشنایی با گرایش های زیست محیطی کوه نوردان آمریکایی و نیز دیدار از پارک های ملی آمریکا بود. یکی از هدف های آمریکن آلپاین کلاب، و یک مساله ی مورد علاقه ی کوه نوردان آمریکایی از دیرباز، موضوع حفظ چشم اندازهای بکر طبیعی و حمایت از حیات وحش بوده است. دلبستگی ما به امر حفاظت کوهستان، متقابلا توجه کوه نوردان آمریکایی را جلب کرده و به موضوع داغی برای گفتگو بدل شده بود.

استفن متر (Stephen Mather) مدیر اداره ی پارک های ملی آمریکا (The National Park Service) گفته است که پارک های ملی، بهترین معرف های آمریکا هستند...

...نخستین منطقه ای که به عنوان «پارک ملی» در جهان به ثبت رسمی رسید، یلوستون آمریکا بود (1872). با تاسیس پارک ملی یلوستون، کنگره ی آمریکا دور جدیدی را در تاسیس مناطق حفاظت شده آغاز کرد و تصمیم گرفت که غرب آمریکا را بیشتر محافظت کند تا آن که مورد بهره کشی قرار دهد. آن چه که در ابتدا یلوستون را در کانون توجه قرار داده بود، آبفشان ها و دیگر پدیده های زمین گرمایی آن بود، ولی دیر زمانی نگذشت که طبیعت دوستان دریافتند حیات وحش یلوستون فقط در مرزهای این پارک جای نمی گیرد؛ برای مثال، گوزن های شمالی برای زمستان گذرانی به منطقه ی جکسون هول (در محدوده ی امروزین پارک ملی گراند تیتان) می رفتند که شکارچیان بسیار داشت. از این رو، جمعی از افراد علاقمند، رییس جمهور بنجامین هریسون (B.Harrison) را متقاعد کردند که پیش از نابود شدن تمامی جنگل ها و آبخیزهای "غرب میانه" بخشی از آن را حفاظت شده اعلام کند.

در سال 1892 اوئن ویستر (Owen Wister)نوشت: «در میان تمام بخش های کوهستان راکی که من دیده ام، تیتان از همه زیباتر است، و چون بسی بالاتر از آن است که انسان بخواهد در آن ساخت و ساز کند یا آن را مالک شود، لازم است درختان و آب های آن از تخریب غیر مسوولانه در امان بمانند». در سال 1908 رییس جمهور روزولت هشتصد هزار هکتار جنگل را در نزدیکی پارک ملی یلوستون، به عنوان «جنگل ملی تیتان» اعلام کرد که شامل پارک ملی کنونی و عمده ی جنگل های جکسون هول می شد. بیشتر ساکنان منطقه با حفاظت آن و کنترل دولت بر زمین ها مخالف بودند، اما به هر حال این منطقه که زیستگاه شصت گونه پستاندار، شانزده گونه ماهی، بیش از سیصد گونه پرنده، هفت گونه گیاه سوزنی برگ، و بیش از نهصد گونه گیاه گل دار است، در سال 1929 به عنوان پارک ملی به ثبت رسید. در فاصله ی 1943-1928 جان دی. راکفلر (John D. Rockefeller) درحدود 14000 هکتار از املاک ساکنان منطقه را با نیت واگذاری آن به دولت فدرال خرید. با الحاق این زمین ها به محدوده ی اولیه ی پارک ملی تیتان در سال 1950، خطر ساخت و ساز و توسعه در دل منطقه رفع شد و پارک به مساحت کنونی خود یعنی 125717 هکتار رسید. امروزه، گراند تیتان، همچون منطقه ی مجاور خود یلوستون، هر ساله میزبان حدود چهار میلیون بازدید کننده است و به دلیل همین شمار زیاد بازدید کننده، اقتصاد منطقه بر پایه ی گردشگری شکل گرفته است.

گراند تیتان و یلوستون با "منطقه ی بکر وینگار هول" (Winegar Hole Wilderness) به هم متصل هستند و هر دوی این پارک های ملی با مجموعه ای از جنگل های ملی (national forest) و پناهگاه های حیات وحش (refuge) که "ضربه گیر" آن ها هستند، روی هم رفته منطقه ی "یلوستون بزرگ" را تشکیل می دهند. یلوستون بزرگ در بر گیرنده ی حدود چهار میلیون و چهارصد هزار هکتار زمین فدرال (متعلق به دولت مرکزی) می شود و زیر نظر کمیته ای مرکب از مقام های زیست محیطی و جنگل بانی سه ایالت اداره می شود.

(ادامه دارد)