یکشنبه، مرداد ۰۴، ۱۳۸۸

افتخار و شگفت زدگی!!


در این هفته خبری داشتیم که در دو وبلاگ کوه‌نوشت و کلاغ‌ها منتشر شد با این عنوان:

صعود کودک ۷ ساله به قله سبلان !

متن خبر:

به گزارش واحد مرکزی خبر، علی اصغری اهل روستای نقدی عليا از توابع بخش لاهرود، روز چهارشنبه به همراه پدرش با موفقيت به قله سبلان صعود کرد.

قله سبلان با ۴۸۱۱ متر ارتفاع، دومين قله بلند ايران است .حضور وی در اين ارتفاع، کوه نوردان حاضر در سبلان را شگفت زده کرد.

به گفته پدر علی، وی بيشتر وقت خود را در بيرون از خانه و در کوه های اطراف روستا مي گذراند.


در مهرماه ۸۶ در وبلاگ تهران کوه پستی منتشر شد با این عنوان:
کوهپیمای شش ماهه

ایلیا ، کوهپیمای شش ماهه

در

گروه کوهنوردی تاریانا

نکته‌هایی که آن روز نوشتیم در مورد کودکان و بیماری ارتفاع، انگار باید دوباره یادآوری شوند:

ما و شما نیز بزرگسالانی را دیده ایم که کودکان خردسال خود را به کوه و ارتفاعات بالا میبرند، بی توجه به اینکه خوزستان جای کم ارتفاعی است و مردم آن منطقه و بویژه نوزادان چند ماهه کمتر از دیگران به ارتفاع عادت دارند و بی توجه به نیاز کودکان به خواب آرام و عدم نیاز آنان به راه پیمایی شبانه!

باید دانست که بیماری حاد ارتفاع با توجه به شرایط خاص بیمار مانند عادت به ارتفاع به دلیل زندگی در مناطق کوهستانی و یا کوهنوردی های بلند و یا برعکس زندگی در نقاط پست، قرار نیست که الزاما بالای ۳۰۰۰ متر، ۴۰۰۰ متر و یا در صعود به دماوند رخ دهد و بنابراین با دیدن نشانه های آن باید فوری و در اولین فرصت فرود آمد و این بهترین و مؤثرترین درمان است.

بیشتر بدانیم

اما دانش خود در مورد هر بیماری و از جمله بیماری حاد ارتفاع را، هنگامی که کودکان سوژه ما هستند کافی ندانیم به دلیل اینکه نوزادان و کودکان ممکن است واکنش های متفاوتی نسبت به بزرگسالان نشان دهند و از این گذشته نوزادان و کودکان قادر به برقراری ارتباط با ما نیستند تا از سردرد، سرگیجه و یا سایر نشانه های بیماری ارتفاع شکایت کنند و ضمنا این نشانه ها به سادگی با بیماری های متداول کودکان اشتباه میشوند و ممکن است فرصت درمان مناسب را از ما بگیرند.

گفتنی است که حتی اگر کودک نوزاد خود را با اتومبیل؛ اتوبوس و یا قطار و هواپیما به جایی با ارتفاع زیاد میبرید بهتر است با یک پزشک آشنا به پزشکی ارتفاع مشورت کنید.

همراه بردن کودکان به ارتفاعات میتواند برای سلامتی آنها خطرناک باشد

و

این نکته را هم اضافه کنم که این رفتار یعنی بردن کودکان به کوه و یا هر جای غیر متداول دیگری، با درک این واقعیت ساده که آنها اراده ای برای این کار ندارند و قدرت مخالفت با ما بزرگسالان را هم ندارند و فقط چون ما پدر و مادر او خوشحال میشویم و کمی هم افتخار میکنیم و دیگران هم شگفت زده می شوند!! میتواند یک رفتار خودخواهانه ، غیر اخلاقی، غیر دمکراتیک تلقی گردد و یا به سادگی رفتاری احمقانه باشد!!

به آدرس زیر برویم تا در این مورد بیشتر بخوانیم و بدانیم

http://www.ismmed.org/ISMM_Children_at_Altitude.htm#incidence

هیچ نظری موجود نیست: