شنبه، مرداد ۰۵، ۱۳۸۷

نانگاپاربات یا سندرم افتخار

بدرود سامان


متن کامل نظر محمد نصیری فرد را اینجا بخوانید


به نظر من فتح تمام قلل ریز و درشت جهان ارزشی در برابر به خطر افتادن جان یک انسان را ندارد . ای کاش سرپرست می توانست سامان را به کمپ باز گرداند و در صورت اصرار او به ادامه دادن راه ، تمام نفرات تیم را به کمپ 4 باز می گرداند .

دنیا به آخر نرسیده بوددر زمان دیگری می توانستید برای فتح نانگاپاربات اقدام کنید ،همیشه زمانی برای فتح یک قله هست چرا باید جان همنوردی که حداقل 25 روز با او نشستید و برخاستید و صحبت کردید و انس گرفتید را برای صعود به قله و کسب افتخار به خطر انداختید ؟


هیچ نظری موجود نیست: